Κλείνουμε φέτος 10 χρόνια απ’ το πρώτο φεστιβάλ In Progress του Κινητήρα, το οποίο στην πορεία μετονομάστηκε σε In Progress Feedback Festival (IPFF). Το παράδοξο με αυτό το φεστιβάλ είναι πως τ’ όνομά του επιβεβαιώνεται όχι μόνο από το γεγονός, ότι είναι ανοιχτό στη δημιουργική διαδικασία των καλλιτεχνών και την ανατροφοδότηση των έργων τους απ’ το κοινό,  αλλά και απ’ τον διαρκώς εξελισσόμενο χαρακτήρα της διοργάνωσης. Κανένα IPFF δε μοιάζει στον σχεδιασμό του με το προηγούμενο. Κάθε χρόνο, ανάλογα με την εμπειρία της προηγούμενης χρονιάς και τους στόχους της νέας, επανασχεδιάζουμε τον αγαπημένο μας θεσμό.

Φέτος, οι ομάδες που φιλοξενούμε αποτελούνται από ξεχωριστές προσωπικότητες κυρίως του χορού και της performance: τρεις Ελληνίδες που ζουν στο εξωτερικό και μοιράζονται είτε σπάνια είτε για πρώτη φορά τη δουλειά τους με το ελληνικό κοινό, και τρεις συμμετοχές από  καλλιτέχνες με ισχυρή παρουσία στον χώρο των παραστατικών τεχνών στην Ελλάδα. Επιπλέον, με αφορμή τον επετειακό χαρακτήρα των 10 χρόνων του φεστιβάλ, προσκεκλημένες μας θα είναι η Κατερίνα Δρακοπούλου και η Άρτεμις Λαμπίρη, δυο καλλιτέχνιδες που αναδείχθηκαν μέσα απ’ τον διαγωνισμό μας. Ακόμη, σε συνεργασία με δυο σημαντικά πρόσωπα του χώρου των παραστατικών τεχνών, την Τζωρτζίνα Κακουδάκη και τη Ζωή Δημητρίου, θα αναλάβουμε το mentoring των ομάδων κατά τη διάρκεια των προβών. Τέλος, η Άννα Τσίχλη, h Maxine Heppner και η Εριφύλη Δαφέρμου θα συνθέσουν την κριτική επιτροπή.

Επίσης, φέτος, έχoυμε τη χαρά να υποδεχτούμε νέο αίμα στην οργάνωση της παραγωγής με τη Βιολέττα Γύρα στο τιμόνι, ενώ τον συντονισμό της ανατροφοδότησης αναλαμβάνει η ταξιδεύτρα Εύη Θανέλλα με μια προσέγγιση…feedforward.

Το In Progress Feedback Festival 2019 συμπεριλήφθηκε στα καλύτερα φεστιβάλ της Ευρώπης απ’  τον Ευρωπαϊκό Φορέα Πιστοποίησης Europe for Festivals, Festivals for Europe (EFFE). Προσωπικά, νιώθω ευγνώμων για όλη αυτή τη σύμπραξη, η οποία για ακόμα μια φορά στον Κινητήρα έχει κυρίως γυναικείο πρόσωπο. Ανυπομονώ γι’ αυτό το ταξίδι, που εύχομαι να γεμίσει έμπνευση και δημοκρατία τις βαλίτσες δημιουργών και κοινού. 

Αντιγόνη Γύρα

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ

ΧΛΟΗ ΑΛΙΓΙΑΝΝΗ
Space Cadet

Space Cadet ή αλλιώς δόκιμος του διαστήματος. Στην αγγλική ο όρος αναφέρεται ταυτόχρονα στον ασκούμενο αστροναύτη, καθώς και σ’ αυτόν που δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα. Η Χλόη Αλιγιάννη επιλέγει να ερευνήσει τη μαγεία της επιστημονικής εξερεύνησης και να ταξιδέψει με οδηγό την αρχετυπική αυτή φιγούρα του εξερευνητή, διερωτώμενη σχετικά με τη διττή έννοια του όρου. Είναι άραγε, αυτή η υπερβατική συμπεριφορά του ατόμου που επιθυμεί την ανακάλυψη, το σημείο συνάντησης τέχνης και επιστήμης; Εμπνευσμένο από αληθινές, μυθολογικές και φανταστικές διαδρομές γνώσης, το Space Cadet χρησιμοποιεί τον συμβολισμό κίνησης και εικόνας για να μουτζουρώσει τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ του ονειροπόλου, τρελού, υγιούς, νηφάλιου, εξερευνητή, στατικού, δυναμικού, αλλόφρονα και ιδιοφυούς. Η χορογράφος παρουσιάζει τα πρώτα βήματα ενός έργου, στο οποίο ο Κινητήρας θα είναι ο πρώτος σταθμός.
Χορογραφία – μουσική επιμέλεια: Χλόη Αλιγιάννη
Φωτισμοί: Άννα Σμπώκου
Outside eye: Alicia Paz, Γεωργία Τέγου, Στέλιος Κυριακίδης
Με την υποστήριξη: Free Space Programme, Studio Wayne Mc Gregor

ΜΙΝΑ ΑΝΑΝΙΑΔΟΥ
Χωρίς Τίτλο

Τρία πρόσωπα, προερχόμενα από διαφορετικά σημεία, συναντιούνται κουβαλώντας το καθένα τη δική του “αποσκευή”. Αντλώντας τόσο απ’ το πραγματικό όσο και απ’ το φαντασιακό αλλά και εσωτερικό τοπίο, η δημιουργική διαδικασία του έργου επιθυμεί να υφάνει σταδιακά έναν κοινό τόπο στον οποίο θα επιτραπεί να βιωθεί κάτι πέρα απ’ το απλό άθροισμα, την παράθεση ή το μοίρασμα των ιστοριών που φέρει ο καθένας. Οι σχέσεις που επιδιώκονται δεν ανακλούν ούτε συμπεραίνουν. Ο κοινός τόπος ως σχέση είναι ένας τόπος οικείος και σιωπηρός με δύναμη την ευαισθησία, την ανταπόκριση και το όνειρο. Ακολουθώντας μια περιπλάνηση από τη μια κίνηση στην άλλη, απ’ το ένα φαντασιακό μέρος στο άλλο, η ομάδα αναζητά ν’ ακούσει αυτόν τον ενδιάμεσο χρόνο και χώρο. Αυτός ο χώρος μεταξύ δυο θραυσμάτων, δυο αρθρώσεων, δυο ήχων, δυο χειρονομιών, δυο βλεμμάτων και με όχημα το απόηχο αυτών ίσως να μας αποκαλύψει όλο το πρότερο αλλά και δυνητικό ταξίδι. Η ομάδα ανοίγει τις αποσκευές της και δημιουργεί μια κοινή παρτιτούρα,  ψάχνοντας σταδιακά να δημιουργήσει μια νέα επικράτεια, έναν κοινά βιωμένο χρόνο και ίσως μια νέα κοινή γλώσσα, αναρωτώμενη, πώς μπορούμε να κατοικήσουμε αυτόν τον τόπο ποιητικά;
Χορός: Ματίνα Κοκολάκη, Μίνα Ανανιάδου
Μουσική: Χρήστος Ροζάκης
Φωτισμοί: Τζάνος Μάζης

LEVANTES DANCE THEATRE/ΕΛΕΝΗ ΕΔΙΠΙΔΗ
Audition

Το Audition (τίτλος σε εξέλιξη) είναι η έκτη παραγωγή της ομάδας Levantes Dance Theatre σε εσωτερικό χώρο. Το έργο αφορά στη διαδικασία μιας ακρόασης για μια ταινία, που απεικονίζει την αληθινή ιστορία της δολοφονίας ενός κουνελιού που διαπράχθηκε από μια οικογένεια. Πέντε ερμηνευτές (από 20 έως 80 χρόνων) συμμετέχουν στο casting για όλους τους ρόλους της ταινίας. Το έργο Audition εξετάζει πώς μια οικογένεια ενεργεί μεμονωμένα ή σε σχέση με άλλους κάτω από ακραίες συνθήκες. Με χιούμορ και διαφορετικές εντάσεις, το έργο διερευνά την επιρροή, τη γοητεία και τον εθισμό που προκαλούν οι ιστορίες αληθινού εγκλήματος (True Crime Stories). Εξετάζει τα όρια μεταξύ της πραγματικότητας των φρικτών εγκλημάτων και της εκμετάλλευσης και μεταμόρφωσης των ιστοριών/γεγονότων σε κάτι που προκαλεί την ίντριγκα. Η παράσταση θα είναι ένας αλχημικός συνδυασμός εναέριου χορού, χορού-θεάτρου και εντυπωσιακών εικαστικών. Τα σώματα θα πετάξουν, θα καμφθούν, θα αναποδογυρίσουν, θα αναρριχηθούν, θα ισορροπήσουν και θα χορέψουν στα αγαπημένα τους τραγούδια. Στο IPFF φεστιβάλ του Κινητήρα, οι Levantes θα παρουσιάσουν πρώιμα στάδια ιδεών που θα αναπτυχθούν και τελικά θ’ αποτελέσουν μέρος μιας παραγωγής που θα διεξαχθεί διεθνώς από το 2020 και μετά. Η ιδέα αφορά στο ταξίδι ενός χαρακτήρα που ενσαρκώνεται από δύο καλλιτέχνες.
Καλλιτεχνική διεύθυνση: Ελένη Εδιπίδη
Ερμηνεία: Ελένη Εδιπίδη και Ivonne Kalter
Visuals: Levantes Dance Theatre & Gopan Iyadurai
Σχεδιασμός κοστουμιών: Levantes Dance Theatre
Δημιουργία κοστουμιών: Abby Grewcock
Υπεύθυνη σκηνής: Κλεονίκη Εδιπίδη
Φωτογραφίες: Φωτεινή Χριστοφιλοπούλου

MEDEA ELECTRONIQUE & ELIZA SOROGKA
+/- (Αρνητικό-Θετικό)

Μέσα στο θετικό υπάρχει πάντα ένα κομμάτι αρνητικού. Μέσα στο αρνητικό υπάρχει πάντα ένα κομμάτι θετικού. Αρχικά εμπνευσμένο από την θεωρία Taijitu, το (+/-) είναι μια performance Butoh, μουσικής και projection mapping που αφορά τις αλληλεξαρτώμενες αντιθέσεις που υπάρχουν μέσα μας. Εν προκειμένω, οι αντιθέσεις αυτές θα αποτυπωθούν ως μια σύζευξη φυσικής και ψηφιακής εμπειρίας και της μεταμόρφωσης ενός Phy-gital πλέον χώρου μέσω αυτής.
Η έρευνα αυτή μελετά τα δίπολα του φυσικού και του τεχνητού, του κοντινού και του μακρινού, του εσωτερικού κι εξωτερικού, αξιοποιώντας τα υπάρχοντα αρχιτεκτονικά στοιχεία του χώρου (Site-Specific προσέγγιση). Ο χορός Butoh δύναται να αποκρυσταλλώσει τα δίπολα μέσω της εγγενούς μεταβλητότητας και των πολλαπλών του μεταμορφώσεων, το Projection Mapping αποτυπώνει τα ισχνά όρια μεταξύ φυσικού και τεχνητού περιβάλλοντος, ενώ η μουσική συνεχώς προσπαθεί να παρεμβάλει στοιχεία – στο + και αντίστροφα, επιφέροντας συνεχείς αλλαγές που ωθούν τον performer σε μια συνεχή αναζήτηση ισορροπίας. Ο τεχνολογικός κώδικας, οι άπειρες δυνατότητες και το σπάσιμο των ορίων χάρη στην τεχνολογία και την εξέλιξή της, η αναζήτηση για ισορροπία, για ορισμό των ορίων, για ένα νόημα, εντός μας και στον κόσμο, από την άλλη.
Μουσική Σύνθεση: Μανώλης Μανουσάκης
Χορογραφία, Performance: Ελίζα Σόρογκα
Video: Παναγιώτης Γουμπούρος, Βίκυ Μπισμπίκη
Live Visuals: Βίκυ Μπισμπίκη
Οργάνωση Παραγωγής: Ηρώ Ακριβού

LES FOUS SAGES
Lift Pull Flop

Η νεοσύστατη ομάδα Les Fous Sages εμπνέεται απ’ το βιβλίο του Shel Silverstein «Το κομμάτι που λείπει συναντά το μεγάλο Ο» και συγκεκριμένα από τη φράση του Lift Pull Flop, δημιουργώντας το κινητικό ταξίδι ενός ντουέτου. Ο καθένας τους αναζητά αυτό που του λείπει, ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί και ως το κομμάτι που θα μπορούσε να γεμίσει κάποιον άλλον. Σε κάθε τους συνάντηση, που αποτελεί σταθμό στο ταξίδι τους, αναζητούν τρόπους να ενωθούν. Στην πορεία θα μάθουν ότι μπορούν να συμπορευτούν χωρίς να εξαρτάται ο ένας από τον άλλον.
Χορογραφία: Pauline Huguet, Αγγελική Δαλαγγέλη, Κωνσταντίνος Καρβουνιάρης
Ερμηνεία: Αγγελική Δαλαγγέλη, Κωνσταντίνος Καρβουνιάρης
Σχεδιασμός φωτισμού: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Φωτογραφίες: Irina Vosgerau
Με την υποστήριξη του Κέντρου Μελέτης Χορού Ισιδώρας και Ραϋμόνδου Ντάνκαν

RHIANNON EFTHYMIOU MORGAN
AdH(A)rA

Προερχόμενη από τον πρώιμο Βουδισμό, η έννοια της Αdhara περιγράφεται ως “όχημα”, μέσο ή στήριγμα της ανθρώπινης συνείδησης και εμπειρίας, προκειμένου η ψυχή να φτάσει σε μια ανώτερη έκφανσή της. Η Adhara αποτελείται από πέντε στρώματα, καθένα με τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που περιβάλλουν τα ανθρώπινα όντα σ’ ένα κυκλικό δίκτυο. Αυτή η κυκλική εξερεύνηση θα χρησιμεύσει ως βάση μιας χορογραφικής οπτικής, ακουστικής και κινητικής συνέργειας, με σκοπό την κοινή τους έκφραση.
Η “AdH(A)rA” φιλοδοξεί να παρουσιάσει τις δυαδικές προκαταλήψεις που αφορούν στη φύση της ζωής και συγκεκριμένα την ψευδαίσθηση, ότι το άτομο μπορεί να λειτουργήσει ως μονάδα ξεχωριστή απ’ το κοινωνικό σύνολο. Μόνο ένα ταξίδι στην ανθρώπινη ψυχή με την αναζήτηση της ειλικρίνειας, της απλότητας και της ενότητας, μπορεί να προωθήσει την κατανόηση της σχέσης που συνδέει όλες τις εκφράσεις της ανθρώπινης ύπαρξης. Επιχειρώντας ν’ αναδείξει το νόημα της ζωής, την ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ, αυτόν τον απλό παλμό της αναπνοής που μας συνδέει όλους, η Rhiannon Efthymiou Morgan και η ομάδα της, μέσα από το ήχο, την κίνηση και την εικόνα, θα καλέσουν το κοινό να γίνει μέρος μιας ξεχωριστής περιήγησης.
Σύλληψη-ερμηνεία: Rhiannon Efthymiou Morgan
Μουσική σύνθεση: Bernard Schimpelsberger
Σχεδιασμός κοστουμιών: Jennifer Lopes Santos
Σχεδιασμός φωτισμού: Cecilia Tselepidi
Φωτογραφίες: L. Junet
Με την ευγενική χορηγία: Trois C L, Centre Choregraphique Luxembourg
Με την υποστήριξη: Grand Luxe Network και Fondation Independence by BIL

G U E S T  A R T I S T S

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
22 stops

Με αφορμή την επέτειο των 10 χρόνων του In Progress Feedback Festival, η Κατερίνα Δρακοπούλου επιστρέφει στον Κινητήρα μαζί με τους συνεργάτες της για να ανιχνεύσουν τις διαδρομές, τις μετατοπίσεις και τις ιστορίες του “22 stops” στο πέρασμα του χρόνου.
Το “22 stops” είναι μια site-specific, Butoh performance που αφορά στην αλληλεπίδραση του σώματος με το αστικό τοπίο αλλά και τη ρευστότητα των ορίων μεταξύ του μέσα και του έξω, του διαμεσολαβημένου και του «ζωντανού», του εφήμερου και του αιώνιου.  Το “22 stops” παρουσιάστηκε αρχικά στο In Progress Feedback Festival τον Απρίλιο του 2016, όταν σε 12 ώρες δημιουργήθηκαν 22 αυτοσχεδιαστικές συνθέσεις χορού Butoh σε 22 σημεία κοντά σε σταθμούς του Μετρό. Έκτοτε, «ταξίδεψε» με περιηγητική και εξερευνητική διάθεση σε διάφορους τόπους όπως τη Θεσσαλονίκη, τους Δελφούς, τη Βενετία και αλλού. Η τωρινή έρευνα αφορά στη μετατροπή μιας site-specific performance μακράς διάρκειας σε σκηνικό έργο καθορισμένης διάρκειας. Πώς μπορεί να διατηρηθεί η φύση μιας site-specific performance πάνω στη θεατρική σκηνή; Πώς θυμάται το σώμα; Πώς μπορεί να ανακαλύψει ξανά και αναδημιουργήσει τη δυναμική του (αστικού) τοπίου στον θεατρικό χώρο; Μπορεί να συμπυκνωθεί ο χρόνος; Και ποια η σχέση του σώματος με την εικόνα του, όπως έχει αποτυπωθεί σε μια σειρά φωτογραφιών που καταγράφουν τις προηγούμενες διαδρομές; Διατηρώντας το αρχικό όραμα του “22 stops” η Κατερίνα Δρακοπούλου μαζί με με τους συνοδοιπόρους της θα επιχειρήσει να  ξανα-θυμηθεί, να ξανα-επισκεφθεί, να ανα-καλέσει, να ανα-δημιουργήσει και να ανα-κατασκευάσει τόπους, ιστορίες και διαδρομές που βρίσκονται χαραγμένες στη μνήμη του (συλλογικού) σώματος, ούτως ώστε να ξανα-δούμε και να ξανα-φανταστούμε οικείους, καθημερινούς χώρους, πρακτικές και μορφές τέχνης με μια νέα οπτική.
Σύλληψη, Ερμηνεία: Κατερίνα Δρακοπούλου
Χορογραφία: Μαριέλα Νέστορα
Δραματουργία: Ευδοκία Δεληπέτρου
Μουσική σύνθεση επί σκηνής: Nick Parkin
Φωτογραφίες-Βίντεο: Ιουλία Λαδογιάννη

ΟΜΑΔΑ ΧΟΡΟΥ MAN/ΆΡΤΕΜΙΣ ΛΑΜΠΙΡΗ
SHER

για ένα λιοντάρι / για εκείνη / για έναν χορό/ για ένα κοράκι / SHER

Το SHER είναι μία αποτύπωση της πρώτης έρευνας της Άρτεμης Λαμπίρη για το νέο έργο της ομάδας ΜΑΝ. Εδώ σε μορφή σόλο παρουσίασης δουλεύει πάνω στη μνήμη. Τη μνήμη της φαντασίας, της φαντασίωσης, της ευχαρίστησης, της σεξουαλικότητας, του ηρωισμού. Πόσο ελαστική είναι η μνήμη; Πόσο μπορεί να κανείς να την ανακατασκευάσει χωρίς να την αλλάξει; Υπάρχει αντικειμενική μνήμη; Μας ενδιαφέρει η αντικειμενική μνήμη; Ξεκινώντας πάντα από προσωπικές αναζητήσεις, η χορογράφος εξετάζει, κατά πόσο μπορεί κανείς να γενικεύσει.
Σ’ αυτή τη φάση της έρευνας τίθενται ερωτήματα όπως: “κίνηση που μ’ ευχαριστεί ή κίνηση που θυμίζει ευχαρίστηση;” “θέση που με ηρεμεί ή θέση που θυμίζει ηρεμία;” Πώς επιλέγει κανείς; Οι πρώτες απαντήσεις δημιουργούν περισσότερα ερωτήματα. Το SHER είναι μια πρώιμη παρουσίαση αυτών των ερωτημάτων˙ η αποτύπωση των σχημάτων που δημιουργούνται˙ ή καλύτερα η αφιλτράριστη αίσθηση που κυριαρχεί. Θα μπορούσε κανείς να πει πως είναι η αρχή μιας ιστορίας που περιλαμβάνει κάτι παλιό, κάτι καινούριο, ένα κορίτσι, μια μνήμη, ένα λιοντάρι και ένα κοράκι.
Σύλληψη ιδέας- εκτέλεση: Άρτεμις Λαμπίρη
Παραγωγή: ομάδα χορού ΜΑΝ
Φωτογραφίες: CK

Πρόγραμμα In Progress Feedback Festival 2019

Ώρα έναρξης: 20.00
Τιμή εισιτηρίου: 8, 10, 12€
Απαραίτητη η κράτηση θέσεων: 21 0924 8328 | info@kinitiras.com

FB: 10o In Progress Feedback Festival 2019

Β Ι Ο Γ Ρ Α Φ Ι Κ Α   Σ Η Μ Ε Ι Ω Μ Α Τ Α

Κ Ρ Ι Τ Ι Κ Η  Ε Π Ι Τ Ρ Ο Π Η 

ΑΝΝΑ ΤΣΙΧΛΗ
Η Άννα Τσίχλη Μπουασσοννά είναι κάτοχος πτυχίου του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και μεταπτυχιακού τίτλου στις Παραστασιακές Σπουδές του The Royal Central School of Speech and Drama. Εκπόνησε διδακτορική διατριβή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Το ακαδημαϊκό έτος 2017-18 παρακολούθησε το πρόγραμμα CAS in Dance and Performing Arts με αντικείμενο τον Χορό και τις Παραστασιακές Τέχνες στο Ινστιτούτο Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Βέρνης, το οποίο ολοκλήρωσε με διάκριση. Έχει σκηνοθετήσει θεατρικές παραστάσεις, performances, video art και happenings, ενώ έχει εργαστεί και ως σύμβουλος δραματουργίας σε παραστάσεις χορού και σωματικού θεάτρου. Έργα της έχουν παρουσιαστεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Αγγλία, Ελβετία, Ινδία, Ταϋλάνδη). Έχει συμμετάσχει σε φεστιβάλ, συνέδρια και ευρωπαϊκά ερευνητικά και εργαστηριακά προγράμματα, σε επιτροπές αξιολόγησης στην Ελλάδα και το εξωτερικό και διαθέτει δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά, συλλογικούς τόμους, πρακτικά συνεδρίων.
Διδάσκει από το 2005 ως μέλος ΕΕΠ στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου με γνωστικό αντικείμενο «Σκηνοθεσία και Θεατρική Πρακτική», από το 2014 στo Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών Δραματική Τέχνη και Παραστατικές Τέχνες στην Εκπαίδευση και στη Δια Βίου Μάθηση και από το 2019 στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Θέατρο και Κοινωνία: Θεωρία, Σκηνική Πρακτική και Διδακτική. Δίδαξε επίσης στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα παραστασιακών σπουδών του The Royal Central School of Speech and Drama και στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα Θεατρικών Σπουδών της Σχολής Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Σπουδών του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου, σε δραματικές σχολές στην Αθήνα, σε κέντρα θεραπείας και απεξάρτησης, σε σχολεία και σε θεατρικά εργαστήρια στην Ελλάδα, την Κύπρο, τη Δανία, την Ελβετία και την Αγγλία.

MAXINE HEPPNER
H Maxine Heppner είναι καλλιτέχνις και μέντορας. Με βάση της τον Καναδά, διδάσκει διεθνώς σύγχρονο χορό και intermedial performance. Η καλλιτεχνική της πορεία έχει αναγνωριστεί από τη δεκαετία του ’70 με έργα όπως : (“audacious”) (“reaching a new state of mind”) (“exposing the heart of the human condition”). Το καλλιτεχνικό της έργο έχει βραβευτεί πολλάκις και έχει πάρει υποτροφίες από οργανισμούς όπως Chalmers’ Senior Arts Fellowship, 3 Toronto Theatre Dora awards for co-­‐creations,  Διεθνές Βραβείο συνεργασίας από το Japan Foundation International Collaboration award για το “Rage project” (2012), NOW’s top 10 dance shows 2009-­‐ “tiKrima!” με 140 performers,Toronto Star’s 2012 Favourites “Volaré”, Βραβείο Κοινού Guelph Dance Festival 2014 “Here&There”, Βραβείο Κριτικής Επιτροπής & Κοινού το 2006 στη Bienale στην Ινδονησία, “Papoutsia-­‐Shoe Show” σε συνεργασία με το StudioHanafi Ινδονησία, μια ταινία γυρισμένη στην Ελλάδα. Τα ταξίδια της στη Βόρειο Αμερική, Ανατολική Ασία, Ευρώπη και Αυστραλία την οδήγησαν στην ίδρυση της εταιρείας “Across Oceans Arts” για τη διοργάνωση νέων συνεργασιών σε διαφορετικές κοινότητες με στόχο την αλληλεπίδραση, την ανταλλαγή καλλιτεχνικών ιδεών και τη διατήρηση τοπικών παραδόσεων. Οι ετήσιες δραστηριότητές της βρίσκονται σε εξέλιξη. Σταθερή συνεργασία έχει με το “7Days of Creation” residencies για την επαγγελματική ανταλλαγή στο μαραθώνιο χορογραφίας. Η Maxine διδάσκει τη δημιουργική διαδικασία και performance (καθαρή κίνηση και διεπιστημονική) συνδυάζοντας κίνηση-­‐φωνή και χορογραφία (Action Theatre και Cycles). Ίδρυσε το Τμήμα Χορούστο Claude Watson High School of Performing Arts, από το 1978 έως το 1991 καθοδηγούσε ως επικεφαλής το  Koffler Centre Contemporary dance (1978-­‐91). Είναι ενεργό μέλος σε πανεπιστήμια, ιδρύματα και επαγγελματικές εταιρείες παγκοσμίως όπως στα πανεπιστήμια York, Concordia, Πανεπιστήμιο του Τορόντο. Το βιβλίο της “Writings on Collaboration” δημοσιεύθηκε το 2008 και το έργο της έχει καταγραφεί σε πολλά δημοσιεύματα. Υποστηρίζοντας την τέχνη, είναι συν ιδρύτρια στο Διεθνές Δίκτυο για την Πολιτιστική Διαφορετικότητα και το Χορό στον Καναδά (the International Network for Cultural Diversity and the Canadian Alliance Dance of Artists.) Από το 2001 έως το 2007, η Μαξίν έζησε στην Αθήνα και εργάστηκε ως μέντορας, διευθύντρια πρόβας και καθηγήτρια Κίνησης-­‐Φωνής με τη μέθοδο Cycles και έχει συνεργαστεί με τους οργανισμούς: Μέτσης, Ράλλου Μάνου, Duncan Center, Εννιάμορφο, Yelp!, Quasistellar, Κινητήρας και άλλους ανεξάρτητους καλλιτέχνες. Στο μήνα Χορού παρουσίασε πολλά σόλι, ανάμεσα στα οποία και το “Tι Κρίμα” στο Booze Cooperativa με 98 επαγγελματίες και καλλιτέχνες της κοινότητας. www.acrossoceans.org

ΕΡΙΦΥΛΗ ΔΑΦΕΡΜΟΥ
Η Εριφύλη Δαφέρμου χορεύει, χορογραφεί και διδάσκει αυτοσχεδιασμό, σύνθεση και ανάλυση της κίνησης Laban. Αποφοίτησε από την επαγγελματική σχολή χορού Μοριάνοβα – Τράστα. Με υποτροφία του ΙΚΥ συνέχισε τις σπουδές της στο Laban Center London με το μεταπτυχιακό πρόγραμμα MA Dance Theater Practice. Συνέχισε με σεμινάρια στο Άμστερνταμ, μεταξύ άλλων και στο SNDO school. Τα τελευταία χρόνια ακολουθεί τον Julyen Hamilton μελετώντας τις τεχνικές του αυτοσχεδιασμού και της άμεσης σύνθεσης. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα υποκριτικής με τον Παντελή Καψάλη και την Σοφία Κορώνη, σεμινάρια σωματικού θεάτρου και ουδέτερης μάσκας με τον Κώστα Φιλίππογλου και Commedia de l arte με τον Camilo Bentancor. Έχει εκπαιδευτεί στην Ashtanga Vinyasha Yoga με την Χριστίνα Καρυτινού. Xορογράφος και χορεύτρια των Dirty Granny Tales (ιδρυτικό μέλος), χορογράφησε και χορεύει στα έργα Inversed World , Didi s Son, Jealous , Rejection. Από το 2015 είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας χορού Lalun, μια ομάδα που ερευνά την άμεση σύνθεση και τον αυτοσχεδιασμό επί σκηνής και μέσα στα πλαίσια της οποίας συνεργάζεται με χορευτές και μουσικούς από την Ελλάδα και το Εξωτερικό. Ως χορεύτρια έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων με τους Carolina Fink, Αποστολία Παπαδαμάκη, Μέγαρο Μουσικής, Λύκειο Ελληνίδων Σητείας, Χριστίνα Μπέσκου, Μαρία Λάζαρη, Νέλλυ Σούρλα. Ως καθηγήτρια χορού με την σχολή της Λυρικής σκηνής, την επαγγελματική σχολή χορού Μοριάνοβα-­‐ Τράστα, το Πανεπιστήμιο Θράκης, το Ελληνοβρετανικό Κολλέγιο, τον Δήμο Αγίων Αναργύρων και Φιλοθέης κ.α. Έχει χορογραφήσει και επιμεληθεί την κίνηση σε θεατρικά έργα σε σκηνοθεσία της Σοφίας Κορώνη και της Κυριακής Σπανού.

Μ Ε Ν Τ Ο Ρ Ε Σ

ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΓΥΡΑ
Η Αντιγόνη Γύρα είναι δημιουργός παραστάσεων χορού και θεάτρου, video art και μάνα τριών παιδιών. Είναι αριστούχος απόφοιτος του Laban Centre London απ’ όπου απέσπασε το Βραβείο Χορογραφίας Αποφοίτων το 1993. Το 1996 ίδρυσε την ομάδα ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ χοροθέαμα χορογραφώντας πλειάδα έργων έως σήμερα και οργανώνοντας σεμινάρια και εκπαιδευτικές διαλέξεις για θέματα χορού και θεάτρου. Το 1995 κέρδισε το Β’ Βραβείο Νέων Χορογράφων Ραλλού Μάνου με το έργο «Τα παραμύθια που Μεγάλωσες, Μεγάλωσαν». Έργα της έχουν παρουσιαστεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό σε πολλά θέατρα και Φεστιβάλ. Τον Δεκέμβριο του 2008 δημιούργησε το πρώτο residency centre για παραστατικές τέχνες στην Ελλάδα, το Κινητήρας Studio, μαζί με τη Βίκυ Αδάμου και τη Φλώρα Καλομοίρη. Το 2015 ξανασύστησε τον Κινητήρα ως Καλλιτεχνικό Δίκτυο Παραστατικών Τεχνών (www.kinitiras.com) δημιουργώντας με μια πολυπληθή ομάδα επαγγελματιών κι ερασιτεχνών τις παραστάσεις «Ο Καφές» και «Ανύποπτος Χρόνος», ενώ επιμελήθηκε την παράσταση «’Ερωντας».  Στο θέατρο έχει συνεργαστεί με σημαντικούς σκηνοθέτες και σχήματα (Σπύρο Ευαγγελάτο, Νίκο Διαμαντή, Έφη Θεοδώρου, Γιάννη Κακλέα, Γιώργο Παλούμπη, Χρήστο Σιοπαχά, Σταμάτη Φασουλή κ.ά.) κι έχει διδάξει κίνηση και χορογραφία σε επαγγελματικές  σχολές (ΚΣΟΤ, Δραματική Σχολή Αθηνών Γ.Θεοδοσιάδης, Ανώτερη Ιδιωτική Σχολή Δραματικής Τέχνης «Βεάκη» κ.α.). Το νέο της όραμα, η δράση ΕΚ ΠΛΗΞΗ, έχει φέρει από το 2012 τον χορό και το σωματικό θέατρο στην εκπαίδευση. (www.ekplixi.com). Απ’ το 2017 είναι μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας ΓΑΒ (Αντιγόνη Γύρα, Βίκυ Αδάμου, Ιάσονας Βενετσανόπουλος) με την οποία δημιούργησαν το πρώτο τους έργο «Βαθύς Αναστεναγμός» με επιχορήγηση από το Υπουργείο Πολιτισμού και τη δράση “Απρόσμενες Αναγνώσεις”, παραγγελία του “Αθήνα Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου 2018”

ΤΖΩΡΤΖΙΝΑ ΚΑΚΟΥΔΑΚΗ
Η Τζωρτζίνα Κακουδάκη είναι θεατρολόγος και σκηνοθέτις. Έχει διδάξει «Διδακτική του Θεάτρου» στο Τµήµα Θεατρικών Σπουδών Πάτρας (2004-2007) και «Εµψύχωση κούκλας στο Νηπιαγωγείο» στο Τµήµα Προσχολικής Εκπαίδευσης Βόλου και το Διδασκαλείο Νηπιαγωγών Πανεπιστηµίου Αθηνών (2007-12). Έχει διδάξει Θεατρική Αγωγή στην Α΄βάθµια και Β΄βάθµια Εκπαίδευση, στο Καλλιτεχνικό Γυµνάσιο/ Λύκειο Γέρακα, στο ΣΔΕ Φυλακών Κορυδαλλού, σε πλήθος δηµοσιών ΙΕΚ (από το 2002-2012) και σε διεθνή προγράµµατα παιδαγωγικής µέσω του θεάτρου (µε τελευταίο το πρόγραµµα της Ύπατης Αρµοστείας και του Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση 2015). Διδάσκει Ιστορία/ Δραµατουργία Θεάτρου στη Δραµατική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και στη δραµατική σχολή Πράξη Επτά. Έχει διευθύνει βιωµατικά θεατρικά εργαστήρια σε πανεπιστηµιακά φεστιβάλ θέατρου στο Βέλγιο, τη Λιθουανία, τη Λευκορωσία, την Πολωνία, τη Γερµανία, την Αίγυπτο, το Μεξικό, το Λίβερπουλ. Υπεύθυνη της Βιβλιοθήκης και του Αρχείου του Εθνικού Θεάτρου (1997- 2004). Συν-συγγραφέας του Βιβλίου «Θέατρο- Θεατρική Αγωγή» του ΙΔΕΚΕ, 2007 και «Διαδροµές Βιωµατικής Μάθησης», εκδ. Κέδρος, 2011. Έχει συντάξει τους Οδηγούς Σπουδών των Καλλιτεχνικών Σχολείων για τα µαθήµατα Σκηνοθεσία Θεάτρου και Αισθητική/Σκηνοθεσία Κινηµατογράφου του ΙΕΠ (2015). Έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις για νέους Μετά τον Αφρό 2009 (Youth Festival, Θέατρο Χώρα), Tζακ Θορν Ρισπέκτ /Θάβοντας τον αδελφό σου στο πεζοδρόµιο 2010 (Θέατρο Χώρα), Αριστοφάνη Όρνιθες 2011, Σαίξπηρ Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας 2012, Γκαίτε Φάουστ 2013, Σοφοκλή Αντιγόνη 2014-16, Aριστοφάνη Νεφέλες, 2016, Ευριπίδη Ελένη, 2018 και εξής (στο Θέατρο Νέου Κόσµου και σε σχολεία Β Βάθµιας Εκπαίδευσης) και περιπατητικές παραστάσεις όπως Δηµόσιο Σήµα/ Επιτάφιος του Περικλή, Ιχνη- η αναζήτηση του Πυθαγόρα. Έχει συνεργαστεί ως δραµατουργός σε περισσότερες από 30 παραστάσεις θεάτρου και χορού. Έχει διοργανώσει πλήθος φεστιβάλ Νέων Δηµιουργών σε συνεργασία µε διάφορους οργανισµούς και θέατρα. Από τον Απρίλιο 2016 είναι υπεύθυνη των εκπαιδευτικών προγραµµάτων του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου και υπεύθυνη του «Λυκείου Επιδαύρου».
www.georginakakoudaki.org

ΖΩΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Η Ζωή Δημητρίου είναι Ερευνήτρια, Χορογράφος και Περφόρμερ. Γεννήθηκε στην Αθήνα, αποφοίτησε από την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης, σπούδασε στην Trisha Brown στην Νέα Υόρκη και ολοκλήρωσε με διάκριση το μεταπτυχιακό της στην Πρακτική του Ευρωπαϊκού Χοροθεάτρου στο Trinity Laban Conservatoire of Music and Dance του Λονδίνου. Ως χορεύτρια έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων με τους Kirstie Simson, Yvonne Rainer, Felix Ruckert και Siobhan Davies. Ξεκίνησε την χορογραφική της καριέρα το 2006 και το επαγγελματικό της ιστορικό περιλαμβάνει- μεταξύ άλλων- τα έργα Can You See Me? (2006), Dromi (2007), Limen (2007), Goddesses in Exile (2008), In The Process of… (2010), Little Creatures (2011), You May! (2012), The Chapter House (2014), Side Effects (2015), Peregrinus (2017), Vanishing Points (2018), When Pillars Evaporate (2019), σημαντικά βραβεία χορογραφίας όπως το Robin Howard Foundation Award 2008, το Bonnie Bird Choreography Fund Award 2009, to CfC 2010 από την Company of Angels, Sadler’s Wells και The Place, και τη συμμετοχή στο Aerowaves, μια σημαντική ευρωπαϊκή πλατφόρμα χορού. Έχει λάβει πολλαπλές αναθέσεις έργου (π.χ. Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής) και τα έργα της έχουν παρουσιαστεί σε σημαντικά θέατρα όπως μεταξύ άλλων Fast Forward Festival 4/ Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, ROH2, Arnolfini, BE Festival, Lilyan Baylis, Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, Operaestate Veneto Festival, Scala του Μιλάνο, Europe in Motion Festival, Springloaded/The Place. Έχει συμμετάσχει σε διάφορα διεθνή ευρωπαϊκά ερευνητικά προγράμματα για τον χορό όπως το Choreoroam, Big Intensive, Europe in Motion και έχει λάβει προμήθειες από σημαντικούς πολιτισμικούς φορείς όπως το Arts Council of England, Εθνικό Κέντρο Θεάτρου και Χορού, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών μεταξύ άλλων. Είναι ερευνήτρια στο Trinity Laban Conservatoire of Music and Dance του Λονδίνου και διδάσκει διεθνώς σε σημαντικούς θεσμούς όπως Impulstanz Festival, Sasha Waltz Company, Independent Dance, National Dance Academy of Rome, Κρατική Σχολή Χορού της Αθήνας (KSOT). www.zoidimitriou.com

Δ Ι Α Γ Ω Ν Ι Ζ Ο Μ Ε Ν Ο Ι  Κ Α Λ Λ Ι Τ Ε Χ Ν Ε Σ

Η Χλόη Αλιγιάννη εδρεύει στο Λονδίνο και ασχολείται με την κίνηση, την χορογραφία και την διδασκαλία χορού. Με εικαστικό και χορευτικό υπόβαθρο, είναι υποστηριζόμενη καλλιτέχνης του Chisenhale Dance Space και Free Space Artist στο Studio Wayne McGregor. Το χορογραφικό της έργο έχει υποστηριχθεί από το Arts Council England και καλλιτεχνικούς οργανισμούς. Έχει παρουσιάσει δουλειές- μεταξύ άλλων- στο Robin Howard Theatre, King’s Place, Blue Elephant Theatre, The Truman Brewery, Michaelis Theatre, Laban Bonnie Bird Theatre, Stratford Circus. Ως επιμελήτρια κίνησης έχει συνεργαστεί με την συγγραφέα Jennie Buckman, την ομάδα PlayPen Productions, την σκηνοθέτη Tania Azevedo και το Vault Festival. Έχει δουλέψει με τις εικαστικούς Nicola Dale, Monika Oeschler και συνεργάζεται μόνιμα με την ζωγράφο Alicia Paz. Υπήρξε μέρος του πρώτου LUSTRUM project του Gary Clarke (DV8) στο Λονδίνο (Greenwich Dance Agency) και συμμετείχε στο Integro Training programme (Vangelis Legakis) ολοκληρώνοντας 30 μερές Flying Low & Passing Through με τον David Zambrano. Διδάσκει για το Step into the Dance Program της Βασιλικής Ακαδημίας Χορού (Αγγλία), σε γυμνάσια και λύκεια, ως δασκάλα χορού στο Central Foundation Girl’s School και σε επαγγελματίες και ερασιτέχνες στο Chisenhale Dance Space, Trinity Laban, Brighton Dance Network, Roehampton University. www.chloealiyanni.com

Η Μίνα Ανανιάδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1983. Το 2012 ολοκλήρωσε το Modem Atelier Program, ένα τριετές επαγγελματικό πρόγραμμα σύγχρονου χορού στο Scenario Pub.bli.co. International Choreographic Center –Sicily. Έχει συνεργαστεί στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Ιταλία και το Βέλγιο με τους εξής χορογράφους: Σύνδεσμο Χορού (Μαρία Κολιοπούλου, Ιρις Καραγιάν, Κατερίνα Σκιαδά, Μαριέλα Νέστορα, Βάσω Γιαννακοπούλου), Κωνσταντίνο Γεράρδο (Χοροθέατρο ΚΘΒΕ), Μαριέλα Νέστορα(Yelp Dance co), Ελεονόρα Σιαράβα, Στέλλα Φωτιάδη (Still Pilgrim Paradox), Petranura dance co (ΙΤ), D-Crean Danza(SP), Giovanni Scarcella(IT), Helge Letοnja (Steptext dance co-GE), Jan Brezna(CZ), Loris Petrillo(IT) και Michal Mualem & Gianalberto de Filippis(ISR/ΙΤ). Από το 2012, παράλληλα, δημιουργεί και ερμηνεύει δικές της παραστάσεις σε συνεργασία με άλλους χορευτές και μουσικούς σε Ιταλία (Σικελία), Ισπανία (Καταλονία) και Ελλάδα (Αθήνα, Θεσσαλονίκη), που έχουν παρουσιαστεί σε φεστιβάλ, μουσεία και πλατφόρμες.  Από το Νοέμβριο του 2017 με τη Δάφνη Κραζούδη έχει δημιουργήσει μια ανεξάρτητη καλλιτεχνική πλατφόρμα συλλογικής δημιουργίας με τον τίτλο”The Guest Project”, στην οποία προσκεκλημένοι χορευτές, μουσικοί και ενίοτε καλλιτέχνες από άλλα πεδία τέχνης συναντιούνται, ερευνούν και σε σύντομο χρονικό διάστημα δημιουργούν και παρουσιάζουν ολοκληρωμένες συνθέσεις χορού σε διαφορετικούς χώρους ενδιαφέροντος (μουσεία, μνημεία κ.α.). Μέχρι στιγμής, έχουν συν-δημιουργήσει έξι παραστάσεις χορού με τους εξής χορευτές: Maya M.Carroll, Eddie B.Oroyan, Paolo Cingolani, Anna Calsina Forrellad, Ευαγγελία Βασδάρη  Γιώργο Αμέντα, Ελένη Πανταζάτου,  Δέσποινα Καπουλίτσα,  Θεοδοσία Στάθη, Νεφέλη Αστερίου.
https://www.facebook.com/theguestproject/. Τα τελευταία 15 χρόνια ασχολείται, επίσης, με τη μη-τυπική εκπαίδευση συνεργαζόμενη με διάφορους φορείς και σχολεία. Παραδίδει μαθήματα και εργαστήρια χορού σε στούντιο, σχολές και μουσεία.

Η Ματίνα Κοκολάκη σπούδασε χορό στην Κρατική σχολή χορού . Μεταξύ άλλων, περιόδευσε με την ομάδα του James Thierree σε διεθνή τριετή περιοδεία. Στην Αθήνα τα τρία τελευταία χρόνια εργάστηκε και εργάζεται με τους Porson’s khashoggi, Kettly Noël, Almalibre co- Αναστασία Μπρουζιώτη, Ανδρονίκη Μαραθάκη κα.

Ο Χρήστος Ροζάκης αποφοίτησε από το Πειραματικό Μουσικό Λύκειο Παλλήνης. Μετά το πέρας των σπουδών του στη κλασική κιθάρα με καθηγητή τον Κώστα Κοτσιώλη, ασχολήθηκε με την ελληνική παράδοση, με όργανα όπως το μπουζούκι, το μαντολίνο, το λαούτο κ.α. Δημιούργησε ένα προσωπικό ύφος, το οποίο αποτυπώθηκε στα εξής έργα: ΑΡΙΣΤΈΑΣΤΡΑΊΑ (2006), ΑΓΓΕΛΑΙΏΝΩΝ ΕΛΈΗΣΟΝ(2007), Ωοθήκες της Άνοιξης (2009), Μύρτου Μαρτύριο (2010), ΔΎΜΑ(2012) και Πρόθυρα Θερινά(2013). Παράλληλα, στιχουργεί και γράφει μουσική για παραστάσεις. Εδώ και δύο χρόνια συνεργάζεται με την Ανδρονίκη Μαραθάκη, τον Γιώργο Ταμιωλάκη και την Εμμανουέλα Κορκή με την οποία φέτος επιμελείται σε συνεργασία με τον Γιώργο Παπαδόπουλο και τον Σταύρο Πηλιχό την έρευνα: “Σε μια συνάντηση δρόμων. Σύγχρονος χορός και ζωντανή μουσική”.

Η βραβευμένη ομάδα Levantes Dance Theatre ιδρύθηκε το 2005 στο Ηνωμένο Βασίλειο με στόχο να δημιουργήσει τολμηρές, ανατρεπτικές παραστάσεις. Η πρακτική της ομάδας αποτελείται από τρεις διασυνδετικές βάσεις:
-Ειδικά διαμορφωμένες παραστάσεις για black box theatre, που ξεπερνούν τις συμβατικές συνθέσεις χορού και θεάτρου, προσφέροντας νέες και συναρπαστικές εμπειρίες για το κοινό.
-Διαδραστικές παραστάσεις και εκδηλώσεις σε δημόσιους χώρους και φεστιβάλ.
-Ευκαιρίες εκπαίδευσης και ανάπτυξης δεξιοτήτων για διαφορετικές κοινότητες, οικογένειες, νέους δημιουργούς κι επαγγελματίες του χώρου.
Η ομάδα Levantes Dance Theatre χρηματοδοτείται από τα εκάστοτε βραβεία που λαμβάνει, αλλά και από το Συμβούλιο Τεχνών του Ηνωμένου Βασιλείου. Αυτό το διάστημα, η ομάδα περιοδεύει παγκοσμίως με το έργο THE BAND, μια παραγωγή που συνδυάζει τον χορό με το τσίρκο. www.levantesdanceheatre.org

Η Ελένη ΕδιπIδη, Καλλιτεχνική Διευθύντρια και performer, είναι απόφοιτος του Laban (MA in European Dance Theatre Practice) και κατέχει BA πτυχίο (Dance and Live Art and a Foundation in Circus Arts). Ως ελεύθερος επαγγελματίας διδάσκει και χορογραφεί. Κάποιες από τις ομάδες και τους χορογράφους με τους οποίους έχει συνεργαστεί περιλαμβάνουν: Company Campo (Belgium), Marie-Gabrielle Rotie (UK), Blue Eyed Soul Dance Company (UK), Upswing (UK) και Protein Dance (UK). Πρόσφατα χορογράφησε το SOHO, μια παραγωγή της Stufish & Sadler’s Wells. Αυτό το διάστημα περιοδεύει στην Αγγλία με την ομάδα Tmesis Τheatre & Gossamer Thread Circus.

Η Ιβόν Κάλτερ, performer, με καταγωγή από τη Γερμανία, σπούδασε στο Heinz Bosl Stiftung Ballet Academy και αργότερα στο Iwanson School of Contemporary Dance. Με την ξεχωριστή τεχνική της στην κίνηση και τη σταθερή συνεργασία της με χορογράφους παγκοσμίως, έλαβε το Isadora Award για την πιο υποσχόμενη νέα χορεύτρια του 2010 (most promising young dancer). Η Ιβόν έκανε το ντεμπούτο της στο TIK Theatre στο Κέμπτεν σε χορογραφία του Jochen Heckmann. Με βάση της το Λονδίνο συνεχίζει να ταξιδεύει με τη τέχνη της για προσωπική εξέλιξη και ανατροφοδότηση. Είναι μόνιμο μέλος του CoisCéim Dance Theatre και σταθερός συνεργάτης της ομάδας Levantes Dance Theatre.

Παίζοντας με τις λέξεις Μήδεια και Media (τα νέα Μέσα), η Medea Electronique ιδρύθηκε το 2006. Την ομάδα συνθέτουν δημιουργικοί άνθρωποι που μοιράζονται τη διάθεση για καινοτομία κινούμενοι στο ευρύτερο πεδίο της σύγχρονης τέχνης. Δραστήριοι σε τομείς όπως η μουσική, τα κινούμενα σχέδια, τα πολυμέσα, οι εγκαταστάσεις τέχνης, οι διαδραστικές τεχνολογίες. τα μέλη της ομάδας συγχωνεύουν ξεχωριστούς τομείς έρευνας και πρακτικής δημιουργώντας την προσωπική τους ταυτότητα.
Η δραστηριότητα της Medea Electronique περιλαμβάνει σύγχρονες θεατρικές παραστάσεις, πειραματικές οπτικοακουστικές παραστάσεις και εγκαταστάσεις, site-specific έργα και ηλεκτροακουστικές μουσικές συνθέσεις. Έργα τους έχουν παρουσιαστεί στο Πολιτιστικό Κέντρο Ωνάση, το Κέντρο Επισκεπτών του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, το Μουσείο Μπενάκη, το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, το Βυρσοδεψείο, το Booze, σε φεστιβάλ και εκδηλώσεις.

Η Ελίζα Σόρογκα γεννήθηκε το 1988 και είναι καλλιτέχνις παραστατικών τεχνών. Είναι απόφοιτος των μεταπτυχιακών προγραμμάτων Πολιτισμικές Σπουδές (Πανεπιστήμιο Αθηνών) και Performance Making (Goldsmiths University of London). Με άξονα τη σύγχρονη πρακτική (Contemporary Art Practice), η δουλειά της πραγματεύεται τις αναπαραστάσεις του “ανοίκειου” και τη μετουσίωση της καθημερινής ζωής σε παραστατική τέχνη. Τον Μάρτιο 2017 Βραβεύτηκε με το πρώτο βραβείο σύγχρονης τέχνης στον 11ο παγκόσμιο διαγωνισμό Arte Laguna Prize στην κατηγορία Performance & Video Art στη Βενετία με την περφόρμανς Women in Agony. Το 2018 παρουσίασε το έργο Ντοκιμαντέρ και Περφόρμανς “Ρίζες” στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Παραστάσεις και έργα της έχουν υποστηριχθεί από τον Δήμο Αθηναίων (Polis²: This is Athens), Arts Council England, National Lottery Fund (Αγγλία), British Council Newton Grant, Dance Ireland και Teatro Espace (Ιταλία). Έχει δημιουργήσει butoh παραστάσεις: “Configurations” (St James Church, London) και がれ/ NAGARE’ ένας διάλογος μεταξύ butoh και πολυφωνικού Ηπειρώτικου τραγουδιού (St. Pancras Old church, London, Apiary studios, London, Hornsey Town Hall Arts Centre, Librarylondon members club, Strange Love Festival, Folkestone, Kent, Cafe OTO, International Butoh Festival Amsterdam). www.elizasoroga.com

Η νεοσύστατη ομάδα Les Fous Sages αποτελείται από την χορεύτρια και χορογράφο Pauline Huguet, τον ηθοποιό Κωνσταντίνο Καρβουνιάρη, την σχεδιάστρια φωτισμού Ελίζα Αλεξανδροπούλου και την χορεύτρια Αγγελική Δαλαγγέλη. Αφορμή για τη δημιουργία της ομάδας στάθηκε η επιθυμία συνεργασίας, συνδημιουργίας και ανταλλαγής ιδεών μέσα από τις τέχνες του χορού και του θεάτρου.

Η Pauline Huguet είναι χορεElpis, Lepis, Dourgouti)ν σχολ’ύτρια και χορογράφος. Σπούδασε κλασσικό μπαλέτο στο Montpellier Conservatory. Εκπαιδεύτηκε στον σύγχρονο χορό στην σχολElpis, Lepis, Dourgouti)ν σχολ’ή Laban στο Λονδίνο. Είναι κάτοχος του ανωτάτου Γαλλικού πτυχίου διδασκαλίας χορού (Diplome d’Etat). Διδάσκει κινησιολογία, σύγχρονο χορό, μπαλέτο, χορογραφία και Hatha Yoga (Sivananda).
Ο Κωνσταντίνος Καρβουνιάρης είναι απόφοιτος της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης του Ωδείου Αθηνών. Εργάζεται ως ηθοποιός και χορευτής στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, διδάσκει και χορογραφεί. Είναι κάτοχος διπλώματος διδασκαλίας Hatha Yoga από τον Διεθνή Οργανισμό Sivananda Yoga.

Η Ελίζα Αλεξανδροπούλου είναι απόφοιτος Σχολής Καλών Τεχνών Α.Π.Θ.- Τμήμα Θεάτρου, με κατεύθυνση Σκηνογραφία-Ενδυματολογία. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως σχεδιάστρια φωτισμού για παραστάσεις θεάτρου και χορού. www.elizaalexandropoulou.com.

Η Αγγελική Δαλαγγέλη είναι απόφοιτος της Επαγγελματικής Σχολής Χορού “Ραλλού Μάνου”. Εργάζεται ως χορεύτρια και δασκάλα χορού σε ενήλικες και παιδιά.  Είναι κάτοχος διπλώματος διδασκαλίας Hatha Yoga από τον Διεθνή Οργανισμό Sivananda Yoga. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Φυσικής Αθηνών και του μεταπτυχιακού διπλώματος Φυσικής Περιβάλλοντος.

Η Rhiannon Morgan είναι Χορογράφος και χορεύτρια από το Λουξεμβούργο, ελληνοβρετανικής καταγωγής. Σπούδασε χορό στο Ωδείο Μουσικής και Χορού του Λουξεμβούργου. Το 2009 αποφοίτησε απ’ τη Σχολή Χορού Rambert (UK) και πήρε πτυχίο Master από την περίφημη Σχολή Σύγχρονου Χορού του Λονδίνου The Place το 2010.
Ως επαγγελματίας χορεύτρια, από το 2012 έχει συνεργαστεί με τον Akram Khan (UK), την Cocoon Dance Company (DE), την Henri Oguike Dance Company (UK), τον Νicolas Vladyslav (FR), το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας (GR), τον Jean William Weiss (LU), την Body In Situ/ Artezia Compagnie(FR), τον Αντρέα Ράμα / Porsons Khashoggi (DE), την Renelde Pierlot (LU) και  την Anu Sistonen (FI). Παράλληλα, πραγματοποιεί πολλά εργαστήρια σε όλη την Ευρώπη για επαγγελματίες, φοιτητές ανώτερων σχολών, οπως και για ερασιτέχνες χορευτές.
Ως χορογράφος, το 2017 σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη Γρηγόρη Γαλάτη, τον χορογράφο Ανδρέα Ράμα και τον μουσικό Νίκο Μπαρμπάκη ανέλαβε την χορογραφία για την τελετή έναρξης του 14th Fina Waterpolo Women’s World Junior Championships στο Βόλο με χορευτές απο την Δημοτική Σχόλη Χορού του Δήμου Βόλου. Αυτή την στιγμή συνεργάζεται με το δίκτυο Grand Luxe, μια ευρωπαϊκή ομάδα υποστήριξης αποτελούμενη από έξι ιδρύματα. Στο πλαίσιο αυτό, αναπτύσσει επί του παρόντος το solo “AdH(A)rA”, του οποίου η πρώτη παράσταση ως ολοκληρωμένο έργο έχει προγραμματιστεί για τη σαιζόν 2019/2020. www.rhiannonmorgandance.com

G U E S T  A R T I S T S

Η Κατερίνα Δρακοπούλου σπούδασε Σωματικό Θέατρο και Performance στην Αγγλία (University of Huddersfield, Goldsmiths College, University of Kent). Εργάστηκε ως Λέκτορας σε πανεπιστήμια της Αγγλίας και έχει συμμετάσχει σε παραστάσεις στην Ελλάδα, Αγγλία, Ιαπωνία και Αμερική. Δραστηριοποιείται ως performer, χορεύτρια Butoh, και εκπαιδεύτρια σωματικού θεάτρου. Πρόσφατα παρουσίασε το νέο της έργο μακράς διάρκειας με τίτλο “Pandora 2022” στο πλαίσιο του Performance Rooms 2019. https://22stops.com/

Η Μαριέλα Νέστορα σπούδασε σύγχρονο χορό και χορογραφία στο London Contemporary Dance School καθώς και εικαστική σύνθεση για τον χορό στο Laban Centre στο Λονδίνο. Εργάζεται ως χορογράφος και περφόρμερ και επιμελείται την κίνηση σε θεατρικές παραστάσεις. Διδάσκει επίσης κίνηση με τη μέθοδο Feldenkrais. Αυτό το διάστημα κάνει καλλιτεχνική έρευνα σε μεταπτυχιακό επίπεδο στο τμήμα Master of Theatre Practices στη σχολή ArtEZ του Άρνεμ στην Ολλανδία. 

Η Ευδοκία Δεληπέτρου έχει σπουδάσει θέατρο και θεατρολογία στο Royal Holloway University of London και στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Αθήνας, όπου είναι υποψήφια διδάκτωρ. Δραστηριοποιείται ως ερευνήτρια του θεάτρου και ως δραματουργός.

Η Ιουλία Λαδογιάννη είναι εικαστικός καλλιτέχνης με πτυχίο στη  Φωτογραφία και στις Καλές Τέχνης και μεταπτυχιακό στη Μουσειολογία.  Από το 2005 εργάζεται ως καθηγήτρια φωτογραφίας στον ΑΚΤΟ, στα Δημόσια ΙΕΚ και στο κέντρο απεξάρτησης του ΟΚΑΝΑ. Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, πότε ως καλλιτέχνης και πότε ως επιμελήτρια εκθέσεων.

Ο Nick Parkin ασχολείται με την site-specific performance τα τελευταία 35 χρόνια, αντλώντας έμπνευση από την εκπαίδευσή του στις Καλές Τέχνες, στο Χορό, στην Ηλεκτροακουστική Σύνθεση Ήχου, στο Butoh, στις Πολεμικές Τέχνες και στο Chi Kung. Έχει διδάξει μεταξύ άλλων στο Laban Center, στο Siobhan Davies Studios και στο Central Saint Martins στο Λονδίνο ενώ τώρα διδάσκει στο Τμήμα Θεάτρου του Goldsmiths College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου.

Η Άρτεμις Λαμπίρη γεννήθηκε στην Αθήνα στις 9 Αυγούστου 1984 όπου και εργάζεται τώρα ως χορογράφος, χορεύτρια και χοροδιδάσκαλος. Σπούδασε στην Επαγγελματική Σχολή Χορού «Ραλλού Μάνου» και με υποτροφία του Ι.Κ.Υ., χορογραφία στο ArtEZ στην Ολλανδία και Θεατρικές Σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης. Ως χορογράφος έχει συμμετάσχει σε φεστιβάλ, βραβευτεί και ανεβάσει δικές της παραστάσεις σε θέατρα στην Ελλάδα, τη Γερμανία, την Κροατία,  την Ολλανδία και την Ισπανία. Μερικές απ’ τις παραγωγές είναι: “ANY ONE” (2018), “On Hope” (2016) ”Me On Top” με την υποστήριξη της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών και του ιδρύματος ΝΕΟΝ (2015), ”META” (2014), “FREMD” (2014), “Ανάμεσα” (2012-2013), “(YX)^2” (2012), “Falling in love” (2011). Το 2013 ίδρυσε τη δική της ομάδα «ΜΑΝ», η οποία επιχορηγήθηκε απ’ το ΥΠΠΟΑ για την τελευταία της παραγωγή (2017-2018), Η ομάδα έχει συμμετάσχει στο φεστιβάλ Καλαμάτας (2016), το Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του ιδρύματος Ωνάση (2015), το φεστιβάλ Δημητρίων το 2013, στο ARC festival το 2014, κ.α. Κάνει επιμέλεια κίνησης σε θεατρικές παραστάσεις απ’ το 2012 και έχει ξεκινήσει μια συνεργασία με την όπερα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής απ’ τον Οκτώβρη του 2017. Είναι μέλος του δικτύου του ΚΙΝΗΤΗΡΑ απ’ το 2012 όπου έχει διδάξει αλλά και συνεργαστεί ως χορεύτρια με την Αντιγόνη Γύρα, παρουσιάζοντας δικές της παραστάσεις,  και κάνοντας την επιμέλεια κίνησης σε παραστάσεις της Βίκυς Αδάμου αλλά και του Δημήτρη Αγορά.
https://www.youtube.com/user/artemislampiri
https://vimeo.com/artemislampiri
https://www.facebook.com/MANdancecompanyArtemisLampiri