Ο Κινητήρας συνεχίζει τη νομαδική ζωή του και διοργανώνει, σε συνεργασία με το ισραηλινό Machol Shalem Dance House, καλλιτεχνική έρευνα σε μορφή residency, για τη μεταβατική έννοια της θηλυκότητας στις αρχές του νέου αιώνα. Aπό τις 3 έως τις 17 Μαΐου, στο πλαίσιο του προγράμματος ανταλλαγής καλλιτεχνών Femininity in Transition, τέσσερις γυναίκες χορογράφοι και χορεύτριες, η Αντιγόνη Γύρα, η Άρτεμις Λαμπίρη, η Ανθή Θεοφιλίδη από την Ελλάδα και η Μίριαμ Ένγκελ από το Ισραήλ, εξερευνούν με όχημα το σώμα τις διαφορετικές μορφές της γυναικείας φύσης, τη μητρότητα, αλλά και τους αμυντικούς μηχανισμούς που κατασκευάζουν οι θηλυκότητες για να επιβιώσουν. Η έρευνα, η οποία πραγματοποιείται σε διαφορετικά στούντιο χορού της Αθήνας, στις βόλτες των καλλιτεχνών σε εστιατόρια, καφέ, στους δρόμους της Αθήνας αλλά και στο διαδίκτυο, θα οδηγήσει στη δημιουργία τεσσάρων σόλι χορού μικρής διάρκειας, που θα παρουσιαστούν μελλοντικά στην Αθήνα και σε φεστιβάλ του εξωτερικού.

Στο πλαίσιο της έρευνας Θηλυκότητα σε Μετάβαση, έχουν ήδη δημιουργηθεί δύο σόλι από την Αντιγόνη Γύρα, το “We Can do it” σε ερμηνεία Αφροδίτης Βερβενιώτη, το οποίο επιλέχθηκε να ταξιδέψει σε δύο φεστιβάλ (Pocket Dance Festival στη Θεσσαλονίκη και Bite Size Platform στο Λονδίνο) και το “Double Face” με την Ιωάννα Καμπυλαυκά, το οποίο δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της συνεργασίας του Κινητήρα με το καλλιτεχνικό Κέντρο Παραστατικών τεχνών Guru- Lo studio στην Ελβετία.

Τα υπό διαμόρφωση έργα

Bent I και Bent II (προσωρινός τίτλος)
2 παράλληλα σόλι

Το Bent είναι η συνέχεια της κινητικής έρευνας της Αντιγόνης Γύρα πάνω στην έννοια της  θηλυκότητας σε μετάβαση. Με ερμηνεύτριες σταθερές εδώ και χρόνια συνεργάτιδες της χορογράφου, η έρευνα περιλαμβάνει τη δημιουργία πολλών μικρών ανεξάρτητων σόλι, τα οποία μελλοντικά θα ενωθούν σε μια παράσταση με τίτλο «Ελεύθερες πολιορκημένες».

Η ανάγκη για διαρκή ευελιξία και ανθεκτικότητα θα εξερευνηθεί μέσα από τις άπειρες δυνατότητες του σώματος να λυγίζει και να επανέρχεται πιο δυνατό σε μια διαρκώς μεταβαλλόμενη αρχική θέση. Οι ερμηνεύτριες και η χορογράφος θα αναστοχαστούν πάνω στις έννοιες της μητρότητας, της γυναικείας ταυτότητας, της εξάρτησης και της αυτονομίας. Δεδομένου ότι η έρευνα πραγματοποιείται σε συνεργασία με Ισραηλινές καλλιτέχνιδες, ως βάση για το θεωρητικό υπόβαθρο της έρευνας λειτουργεί η φιλοσοφία του Σπινόζα. Ο Ολλανδο-εβραίος στοχαστής και φιλόσοφος θεωρούσε ότι το καλό και το κακό είναι σχετικές έννοιες, υποστηρίζοντας ότι τίποτα δεν είναι εγγενώς καλό ή κακό, παρά μόνο σε σχέση με μια ιδιαιτερότητα. Πράγματα που είχαν κλασικά θεωρηθεί καλά ή κακά, ήταν απλώς καλά ή κακά για τους ανθρώπους.

Τα δυο σόλι δημιουργούνται στη βάση 12 ερωτήσεων, τις οποίες η χορογράφος απευθύνει στις ερμηνεύτριες που συμμετέχουν. Η διαδικασία δημιουργίας περιλαμβάνει  αυτοσχεδιασμούς, συζητήσεις και έρευνα πάνω σε κοινωνικά στερεοτυπικές εικόνες γυναικών, για να αναπτυχθεί στην πορεία ένα πλούσιο κινητικό υλικό – βάση για το πρώτο χορογραφικό σχεδίασμα. Τα ηχητικά τοπία δημιουργούνται με ηχογραφημένα κείμενα, φυσικούς ήχους και, ως επί το πλείστον, κλασική μουσική. Στο τέλος της διαδικασίας επιλέγεται η εικαστική εικόνα, η οποία παραπέμπει σε στερεοτυπικές εικόνες γυναικών: για την έννοια της μητρότητας η εικόνα της Παναγίας και για τη συνύπαρξη του καλού και του κακού μέσα σε μια γυναίκα αυτή της  Οντέτ/Οντίλ από τη Λίμνη των Κύκνων.

Χορογραφία και Κοστούμι: Αντιγόνη Γύρα σε συνεργασία με τις ερμηνεύτριες
Ερμηνεύουν: Ανθή Θεοφιλίδου – Άρτεμις Λαμπίρη
Μουσική: Ορέστης Τάνης

Θάλεια

Τη λένε Θάλεια, Αντριάνα ή Μαριγώ, Ελένη, Ξένια, Παναγιώτα. Είναι 90, 15, 50, ενός, 30 ετών. Σε κάποια ζωή της ήθελε να γίνει μητέρα, σε κάποια άλλη έγινε και σε μια τρίτη ούτε ήθελε, ούτε έγινε. Δουλεύει σκληρά. Κάθε μέρα. Δουλεύει με τον εαυτό της, δουλεύει για τον εαυτό της, δουλεύει για τους άλλους. Είναι μια γυναίκα με κέλυφος. Μια γυναίκα κρεμμύδι.

Η Θάλεια είναι ένα κινητικό σόλο για το κέλυφος που κατασκευάζουν οι θηλυκότητες για να επιβιώσουν. Για την καταγεγραμμένη στο DNA μνήμη που τους κληρονομείται. Ένα σόλο γένους θηλυκού. Ένα σόλο του οποίου η βαρύτητα αλλάζει όπως και όποτε το αποφασίζει η Θάλεια.

Ιδέα – Χορογραφία: Άρτεμις Λαμπίρη
Ερμηνεία – Συνδημιουργία: Ανθή Θεοφιλίδου

Χωρίς Τίτλο

Το υπό διαμόρφωση σόλο της Ισραηλινής Μίριαμ Ένγκελ διερευνά το πλαίσιο των πολλαπλών εργασιών με τις οποίες καταπιάνονται οι γυναίκες, τόσο ως στερεότυπο όσο ως πρακτική, σωματική και συναισθηματική πραγματικότητα.

Γυναίκα. Ένα σιντριβάνι ή ένα δοχείο που ξεχειλίζει. Ένας αυτοτροφοδοτούμενος μηχανισμός ή μια πηγή που αδειάζει σταδιακά. Καθώς αναλαμβάνει πολλές εργασίες στη ζωή με απίστευτα γρήγορο τρόπο, συγκεντρώνεται σαν επαγγελματίας ζογκλέρ για να μην ρίξει τις μπάλες, συσσωρεύει ένταση, πληροφορίες, άγχος, ενέργεια. Γίνεται ένα εξειδικευμένο χταπόδι με χίλιους βραχίονες, αλλά με μία μόνο καρδιά κινητήρα.

Σύλληψη, χορογραφία, ερμηνεία: Μίριαμ Ένγκελ (Miriam Engel)
Εικαστική Επιμέλεια: Όρνιτ Άρνον (Ornit Arnon)

Φωτογραφίες: Παύλος Μαυρίδης

Το Residency Femininity in Transition πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη και την αιγίδα του Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού