Η ανθρωπότητα βιώνει μια συλλογική εμπειρία του «Έν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα».
Ας κάνουμε υπομονή
Μέχρι τότε μπορούμε να βοηθήσουμε παραμένοντας σπίτι μας, δίνοντας αίμα (όσοι μπορούν), υποστηρίζοντας τις ευπαθείς ομάδες, τους μοναχικούς συγγενείς και γείτονες, στέλνοντας τη θετική μας σκέψη στο υγειονομικό προσωπικό, στους ανθρώπους που δουλεύουν στη σίτιση και στην καθαριότητα.
Ας επιτρέψουμε τη βαθιά εσωτερική μας αναπνοή. Μετά το θρήνο για την απώλεια έρχεται πάντα η ανάσταση.
Καλό αξέχαστο Πάσχα 2020.