Ο Κινητήρας σας προσφέρει μια καλοκαιρινή βραδιά γεμάτη ποίηση και έρωτα.

Βάλτε ένα ποτήρι κρασί, καθίστε στη βεράντα σας κι απολαύστε την ηχογράφηση της παράστασης ΕΡΩΤΟΠΑΙΓΝΙΑ που ερμηνεύει η Χριστίνα Μαξούρη και ο συνθέτης Χρίστος Θεοδώρου. Η παράσταση παρουσίαστηκε πέρυσι, στο Αρχαιολογικό Μουσείο Χαλκίδας «Αρέθουσα» στο πρόγραμμα 2021 του θεσμού “Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός” του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Η ηχογράφηση ολοκληρώθηκε φέτος σε μια από τις ομορφότερες αίθουσες ηχογράφησης στην Ελλάδα, στο κτίριο που κάποτε στεγαζόταν η Φίνος Φιλμ με ηχολήπτη τον Νίκο Κόλλια.

Ακούστε την ηχογράφηση εδώ:

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες από την ηχογράφηση εδώ

—

Λίγα λόγια για την παράσταση…

Η παράσταση ΕΡΩΤΟΠΑΙΓΝΙΑ εμπνέεται από την ανάγκη των δημιουργών της να μιλήσουν για τον έρωτα. Τον έρωτα που υπάρχει πάντα μέσα στις ζωές των ανθρώπων, ακόμη και στους πιο ζοφερούς καιρούς. Αυτή η ανάγκη υπήρξε οδηγός στην έρευνα της χορογράφου Αντιγόνης Γύρα και του συνθέτη Χρίστου Θεοδώρου και τους οδήγησε στα ερωτικά ποιήματα ή αλλιώς ροδίτικα  Ερωτοπαίγνια που γράφτηκαν τον 15^ο αιώνα, την εποχή του Βυζαντίου, και στην ομότιτλη ποιητική συλλογή της Αθηνάς Βογιατζόγλου.

Η Χριστίνα Μαξούρη και η ομάδα του Κινητήρα συνδιαλέγονται με την ερωτική ποίηση του τότε και του σήμερα με τη συνοδεία του Χρίστου Θεοδώρου στο πιάνο αλλά και σε πολλά άλλα μικρά οργάνα. Οι επτά ερμηνευτές  με τις ξεχωριστές τους παρουσίες, δημιουργούν μια ατμόσφαιρα τρυφερότητας , σκληρότητας και χιούμορ αποτυπώνοντας τις διαφορετικές εκφάνσεις του έρωτα την εποχή της πανδημίας. Μια εποχή, που τα πάντα αμφισβητούνται εκτός από την απόλυτη ανάγκη του ανθρώπου για ζευγάρωμα σαρκικό και πνευματικό.

«Για την αγάπην σου είς εµέν, γλυκύτατέ µου αφέντη, / µηδέν έρχεσαι να φιλής κοντά ‘ς την γειτονιάν µου, / να σε θωρώ, να θλίβωµαι, να βαριαναστενάζω.  / Εσύ θυµάσαι, αφέντη µου, τον όρκον τον µ’ εποίκες, / πως ώµοσες και µώλεγες ποτέ µη µε ξαφήσης, / κι εδά θωρούν τα µάτια µου, εις άλλην πόθον έχεις, / χθες µετά κείνην έµεινες, µ’ εκείνην εκοιµήθης, / κι εµέναν ήρτες και είπες µου ότι ‘ς την βίγλαν ήσουν, / κι εγώ επήγα κι ερώτησα όλους τους βιγλατόρους, / κι εκείνοι ώµοσαν και είπασιν κανείς ουδέν σε είδεν, / κι επάτησες τον όρκον σου κι έχεις µεγάλον κρίµα» (Βυζαντινή Ερωτική Ποίηση ΕΡΩΤΟΠΑΙΓΝΙΑ )

Η ποίηση λοιπόν, που «είναι ό, τι απέμεινε απ΄ το Θεό»,* θα μελοποιηθεί από το συνθέτη, ενώ το σώμα θα «γίνεται τόπος όπου βιώνεται η ποίηση»** μέσα από τη χορογραφία της ομάδας του Κινητήρα.

Ο αιώνιος έρωτας, ο σαρκικός έρωτας, ο πλατωνικός έρωτας, ο ανεκπλήρωτος έρωτας, θα αποτελέσει το έναυσμα για μια παράσταση απενοχοποιημένη από στερεότυπα, που θα εξερευνήσει την έμφυλη ταυτότητα, τον ετερόφυλο αλλά και τον ομόφυλο έρωτα, τον έρωτα με τη φύση , τον έρωτα με την ίδια τη ζωή.

«Όσο μπορώ θα ερωτευθώ/μες στα σεντόνια,/θ’ αφήσω το μυαλό μου ν’ αγαπήσει πολύ./Κι οι συνειρμοί, της μνήμης οι λεπτές/επιθυμίες, οι παράτολμες του πόθου δυνατότητες/θ’ απλουστευτούν σαν βότσαλα/κάτω απ’ το πόδι». («Μοναχικό», Αθηνά Βογιατζόγλου)

Η ίδια η Αθηνά Βογιατζόγλου γράφει για τα ποιήματά της ότι: «Αποτυπώνουν τον ρόλο του έρωτα – σε όλες τις μορφές του – στη ζωή μου και στην ανάπτυξη και ωρίμανσή μου, από την εφηβεία μέχρι και τη γέννηση της κόρης μου». Ταυτόχρονα, διαβάζουμε  για το έργο της : «Η παιγνιώδης πλευρά της ηρωίδας περί τα ερωτικά, που θα επιβεβαιωθεί σε όλη την έκταση των Ερωτοπαιγνίων, προκαταβολικά διαβρώνεται ήδη, καθώς είναι η ίδια που στέκει απέναντί της απορημένη. Συγχρόνως, η ψηφιακή αποτύπωσή της μορφής της, το άβαταρ που την αντικαθιστά, έρχεται σε αντίθεση με τον τίτλο, που προέρχεται, όπως πιθανόν εικάζει ο αναγνώστης και θα διαπιστωθεί αμέσως μετά από στίχο τους που αποτελεί το μότο, από τα ροδίτικα ερωτοπαίγνια του 15^ου αι.» (Σοφία Ιακωβίδου «O αναγνώστης»)

Και  συνεχίζει η ποιήτρια λέγοντας « Με λίγα λόγια το βιβλίο λέγεται μεν Ερωτοπαίγνια, δεν αντιμετωπίζει όμως τον έρωτα ως παιχνίδι αλλά κυρίως ως πληγή, ως κάτι που αγγίζει τα πιο τρωτά μας μέρη και που καθορίζει την ταυτότητά μας. Βάζω ως μότο στη συλλογή από τα ροδίτικα Ερωτοπαίγνια τον στίχο τους: “Εσύ κρατείς τους έρωτες και δος εμέν τον πόθον”, εννοώντας ότι αυτό που αποζητά η ηρωίδα των δικών μου Ερωτοπαιγνίων δεν είναι ο “έρωτας” με τη ρομαντική έννοια αλλά ο σαρκικός πόθος».

Η μελοποίηση της βυζαντινής ποίησης λοιπόν από το Χρίστο Θεοδώρου θα έρθει σε σκηνική συνομιλία με την απαγγελία των ποιημάτων της Αθηνάς Βογιατζόγλου και αυτά θα αποτελέσουν τον καμβά αλλά και τον δραματουργικό ιστό πάνω στον οποίο θα εξελιχθεί η παράσταση. Οι χορεύτριες και οι χορευτές του Κινητήρα θα ερμηνεύσουν τη χορογραφία της Αντιγόνης Γύρα με διαφορετικές κι αντικρουόμενες κινητικές ποιότητες  χωρίς να περιγράφουν, αλλά σε απόλυτη σύνδεση με το κείμενο και τη μουσική.  Η τρυφερή φωνή της Χριστίνας Μαξούρη θα δώσει τον τόνο και θα επηρεάσει το ύφος της παράστασης, ενώ οι φωτισμοί του Αλέκου Αναστασίου και τα κοστούμια του Lazy Boy *με λιτότητα θα εξυπηρετήσουν τις ανάγκες της παράστασης.

«Όταν τελείωνες,/ μες στην απόλυτη σιωπή,/ έπαιρνα τη σκηνοθεσία/ στα χέρια μου. Σ’ έβλεπα να γράφεις/ όσα νόμιζες πως έζησες./ Ήμουν η αφορμή/ των ψευδαισθήσεων που γεννάνε/ τα μεγάλα έργα». (Α.Βογιατζόγλου)

*Γιώργος  Χειμωνάς «Ο εχθρός του ποιητή»
** Σοφία Ιακωβίδου από το διαδικτυακό περιοδικό  O αναγνώστης

Σύλληψη: Αντιγόνη Γύρα – Χρίστος Θεοδώρου
Χορογραφία: Αντιγόνη Γύρα σε συνεργασία με την Ανθή Θεοφιλίδου
Πρωτότυπη Μουσική: Χρίστος Θεοδώρου
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Κοστούμια: Lazy Boy*

Τραγουδάει και Παίζει η Χριστίνα Μαξούρη
Στο πιάνο ο Χρίστος Θεοδώρου

Χορεύουν: Κατερίνα Γεβετζή, Νίκος Δραγώνας, Νίκος Καλύβας, Ευγενία Σιγαλού, Κωνσταντίνος Σιώζος

Οργάνωση Παραγωγής: Χριστίνα Παπαδάκη – Κωνσταντίνος Σιώζος

Με την ευγενική υποστήριξη: